๑ โอ้คือกรรมเราหรือไร เมื่อย่างเข้าใกล้
ทำหมองทำหมางเหลือหลาย
ให้เราเจ็บปวดเจียนตาย ฤทัยมลาย
ไปกับความเหินห่างนัก
ที่เธอทำให้ประจักษ์ โอ้ว่าความรัก
มันช่างทรมานใจคน
ให้เจ็บให้เศร้าหมองหม่น ย่อยยับอับจน
ในห้วงห่วงหาอาทร
ให้หัวใจบทจร เจ้ายังรานรอน
ไม่รักษาใจเราเลย
ก่อนหน้านี้ข้ามิเคย ฝากผู้ใดเลย
กับเจ้าเพียงเป็นผู้เดียว
แต่ไยเจ้าแลเหลียว ไม่อยากข้องเกี่ยว
เราเลยนักหรืออย่างไร
ที่รักโปรดเฉลยไข ให้พี่คลายใจ
สิเหน่หาที่หนักหน่วง
มันเป็นประดุจดั่งบ่วง รักเอยล่อลวง
ให้คิดถึงทุกวันคืน
ไม่สิ้นแม้ยามดึกดื่น ฝันถึงทุกคืน
ไม่เห็นใจบ้างหรือไร
เดี๋ยวมาต่อนะ มันเว่อร์ๆไปหน่อย ค้างไว้ก่อน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น