จะว่ายเวิ้งวรรณศิลป์ไม่ยินเสียง
จะเอนกายอักษรามาคลอเคียง
เอาใจเรียงเพียงไว้ในบทกลอน
แสนเหนื่อยนักพักซะหน่อยค่อยสู่ต่อ
เอาใจท้อซุกไปที่ใต้หมอน
พะเน้าพะนอคลอเคียงประเอียงอร
แล้วเอนนอนหลับใหลในนิทรา
หนึ่งช่วงวันผันไปไยยุ่งยาก
ตรองลำบากต้องตรากตรำเป็นหนักหนา
ทั้งอึดอัดขัดใจในอุรา
ดั่งกายาแน่นหนักด้วยปรักดิน
ทั้งสับสนวนเสียนเจียนจะแย่
ทั้งท้อแท้เหนี่ยวรั้งดั่งกองหิน
ทั้งอื้ออึงจึงระอากว่ายลยิน
จึงหวังผินกายพักเช่นนักกลอน
