เคยบ้างไหมที่รู้สึก....
เหนื่อยและท้อ.....มันหนักๆในใจชอบกล
เฝ้ามองเย็นของวันธรรมดาที่ผ่านไป..
ไม่มีใครรู้ อย่างน้อยก็หนึ่งคน ที่ไม่เคยรู้เลยว่าเราเฝ้ามองอะไร...
เหมือนคนบ้าที่รอคอยแต่สิ่งที่เราก็รู้ว่าไม่มีวันมาถึง
รอคอยปาฏิหาริย์..............ที่จะไม่มีวันเกิดขึ้น
ไอ้บ้าเอ้ย
ถ้าฟัง
เพลงน่ารัก คงจะเข้าใจและสงสารยิ่งนัก
..ยิ่งคิดบางครั้งฉันก็..ท้อใจด้วยจนหนทาง..
เฮ้อ!!!
ใครบางคนช่างโหดร้ายจริงๆ 555+
ถ้าใครเคยพูดถึงสิ่งที่เข้าใจยากที่สุดในโลก ....
อย่างที่คิดนั่นแหละใช่
ใครบางคนอีกนั่นแหละทำให้ใครอีกคน ท้อ สงสัยและทำตัวไม่ถูก
..มันงงนะ ก็เคยคิดว่าคิดตรงกัน
แต่แล้ว........................
ไงกลับตาลปัตร
เรา
กลายเป็นสิ่งน่ารำคาญ (ใช่ป่าว?)
ทำเหมือนไม่อยากเห็นทั้งที่ใครที่น่ารำคาญกำลัง
...........
และสุดท้ายก็ต้องผิดหวัง
อย่าเดาเลยอนาจ
พูดหรืออะไรก็น่ารำคาญไปหมด
แค่อยากพูดสั้นๆว่า
ขอโทษถ้าสิ่งที่ทำมันน่ารังเกียจนัก
และอีกไม่นานสิ่งน่ารำคาญผู้นี้จะ
ลาจากไปอยู่ส่วนของตน
กับความรู้สึกที่จะจดจำและเตือนใจตนไปตลอด
บายๆๆ
ฮึถึงอย่างไรคนที่พูดถึงก็ไม่ได้ยินอยู่ดี
สำหรับบางเรื่อง
ปาฏิหาริย์คง..............ไม่มีจริง
