ระบาย 3

เช่นเคยจนอาจกลายเป็นธรรมเนียมที่จะทักทายว่าอีกแล้วที่บทความนี้ห่างไกลจากคำว่าวรรณศิลป์นัก และเช่นเคยอีกเช่นกันนี้เอาไว้เมื่อถึงเวลาอันควรเราจะเข้ามาลบมันทิ้งเสีย หลายๆอย่างผ่านไปเร็วๆนักในช่วงเวลาไม่กี่วัน ในช่วงนั้นบางครั้งละกระมั้งที่เกิดความรู้สึกโดดเดียวและสิ้นหวัง ดังที่เคยให้คำมั่นในการระบายครั้งก่อน เคยตั้งใจไว้ว่าเป็นไปได้ที่คนเราจะเหนี่ยวใจแต่ถ้าอดทนไปซักพักมันก็จะหายไป อันนี้จริงอยู่ วันนี้สำนวนอาจไม่เข้าถึงอารมณ์เท่าไหร่นับเป็นเรื่องดีก็แล้วกัน แล้ววันพุธแห่งรด.ธรรมดาๆก็ผ่านไป มันอาจวันธรรมดาในสายตาใครหลายคน แต่สำหรับเรามันพิเศษอยู่มิใช่น้อย ดังที่พูดในครั้งก่อน อย่างน้อยเราก็อบอุ่นใจแล้วที่ที่ไหนสักแห่งบนฟ้านั่น รับรู้และเข้าใจในคำขอของใครสักคนที่ห่างไกลเช่นนี้
ขอบคุณ....ในความรู้สึกอบอุ่นใจที่แม้จะไม่มากมายแต่ก็ซาบซึ้ง แล้เราสัญญาว่าต่อให้ต้องเหนี่อยสักเพียงไรเราก็จะทำตามปณิธานแห่งเราให้จงได้ ขอสัญญา...
แหมสำนวนมันไม่ค่อยได้อารมณ์เลยใครอยากอ่านก็อ่านเล่นๆแล้วกัน เฮ้อเทนนิส... พรุ่งนี้ตารางจะออกแล้วไม่รู้ว่าจะหัวก้อยอย่างไร เราเล่นมา 4 ปีไมเคยได้บายสักปี ปีนี้ทำใจไว้แล้วไม่ได้หรอก ไม่ใช่พูดแล้วได้ที่จะขำเสียแทบแย่ แล้วเราก็ตั้งใจแล้วว่าถึงไม่ได้บายจะทำให้ดีที่สุด รู้สึกกลัวอย่างไรไม่รู้ กลัวจะแพ้ เล่นมา ตั้งหลายปีแล้วไม่เคยประสบความสำเร็จสักทีอย่างที่บอกว่าเมื่อไรหนา วันของเรา อยากนะ อยากได้มีโอกาสขึ้นไปรับเหรียญทองกับเขาบ้าง คงน้ำตาไหลเลย เราเจ็บมามากกับเทนนิส แต่ที่มากกว่าคือทำให้คนอื่นคือเสียใจและผิดหวัง หรือเราจะไม่มีวันเอาชนะเทนนิสได้ ไม่สิ..ต้องพยายาม ปีนี้รู้สึกใจนิ่งแต่จะนิ่งแล้วมีผลอะไรไหมไว้คอยดูกันไป ไม่หวังให้ผลประกบคู่ออกมาดี แต่ปฏิญาณว่าจะสู่จนถึงที่สุดโดยไมปริปากโทษสิ่งใดเลย จะยอมแลกทุกหยาดเหงื่อกับเหรียญเลย.....
อวยพรด้วยนะแล้วจะมาเล่าให้ฟัง รอ 20.44ก่อนจะไปอาบน้ำแล้วเดี๋ยวเน่า เอาละได้เวลาบาย

ระบาย(สี) 2

อีกแล้วกับการเขียนบล็อกที่ห่างไกลจากคำว่าวรรณศิลป์มากนัก แต่ก็นั่นแหละด้วยจิตใจที่ซึมเกินกว่าจะบรรยายออกมาเป็นความงามได้ พรุ่งนี้แล้วซิที่จะประกาศผลสอวน. ไม่อยากรู้เลยเพราะไม่ได้ตั้งใจไปสอบ หนังสือก็ไม่ได้อ่าน เป็นเรื่องเจ็บปวดที่ไม่สามารถทำตามความฝัน แต่เจ็บยิ่งกว่ากับการที่ความฝันนั้นอยู่ตรงหน้า...แต่ก็คว้าเอาไว้ไม่ได้ หมดอีกครั้งแล้ว ปณิธานอันแรงกล้า แล้วเมื่อไรเล่า เฝ้ารอแต่วันนั้น วันที่เป็นวันของเรา แต่ก็มีสิ่งที่น่าภาคถูมิใจอีกอย่าง เรากำลังพยายามอย่างเติมที่ (รึเปล่า)ที่จะได้เหรียญจากการแข่งขันเทนนิส กล่าวกันว่าความพ่ายแพ้เป็นครูที่ดียิ่ง แต่รู้หรือไม่ว่าครูของเรามีมากแล้วเมื่อไรจะเรียนรู้ที่พอจะชนะบ้างเสียที ก็หวังว่าปีนี้จะเป็นปีของเรา รอฟังผลนะ แล้วจะมาเล่าให้ฝัง คิดถึงจัง วันคืนที่ไปสอวน. เหนื่อยมากเลยนะแต่มีความสุข สุขที่เรากลับมามีตัวตนอีกครั้ง... ถ้าคำอธิษฐานบนโลก(ออนไลน์) จะไปถึงที่ไหนสักแห่งบนฟ้า เราสูญเสียอะไรมากมายเพื่อมัน ยอมสละหลายๆเรื่องเพียงเพื่อให้ได้รู้จักคำว่าค่าย ขอให้เราได้มีโอกาสสักครั้งที่จะกลับมาพยายามทำตามความฝันอีกครั้ง แล้วสัญญาว่า จะมีวันนั้น... เหรียญทอง กับ สูทสีครีม..