ระบาย 3

เช่นเคยจนอาจกลายเป็นธรรมเนียมที่จะทักทายว่าอีกแล้วที่บทความนี้ห่างไกลจากคำว่าวรรณศิลป์นัก และเช่นเคยอีกเช่นกันนี้เอาไว้เมื่อถึงเวลาอันควรเราจะเข้ามาลบมันทิ้งเสีย หลายๆอย่างผ่านไปเร็วๆนักในช่วงเวลาไม่กี่วัน ในช่วงนั้นบางครั้งละกระมั้งที่เกิดความรู้สึกโดดเดียวและสิ้นหวัง ดังที่เคยให้คำมั่นในการระบายครั้งก่อน เคยตั้งใจไว้ว่าเป็นไปได้ที่คนเราจะเหนี่ยวใจแต่ถ้าอดทนไปซักพักมันก็จะหายไป อันนี้จริงอยู่ วันนี้สำนวนอาจไม่เข้าถึงอารมณ์เท่าไหร่นับเป็นเรื่องดีก็แล้วกัน แล้ววันพุธแห่งรด.ธรรมดาๆก็ผ่านไป มันอาจวันธรรมดาในสายตาใครหลายคน แต่สำหรับเรามันพิเศษอยู่มิใช่น้อย ดังที่พูดในครั้งก่อน อย่างน้อยเราก็อบอุ่นใจแล้วที่ที่ไหนสักแห่งบนฟ้านั่น รับรู้และเข้าใจในคำขอของใครสักคนที่ห่างไกลเช่นนี้
ขอบคุณ....ในความรู้สึกอบอุ่นใจที่แม้จะไม่มากมายแต่ก็ซาบซึ้ง แล้เราสัญญาว่าต่อให้ต้องเหนี่อยสักเพียงไรเราก็จะทำตามปณิธานแห่งเราให้จงได้ ขอสัญญา...
แหมสำนวนมันไม่ค่อยได้อารมณ์เลยใครอยากอ่านก็อ่านเล่นๆแล้วกัน เฮ้อเทนนิส... พรุ่งนี้ตารางจะออกแล้วไม่รู้ว่าจะหัวก้อยอย่างไร เราเล่นมา 4 ปีไมเคยได้บายสักปี ปีนี้ทำใจไว้แล้วไม่ได้หรอก ไม่ใช่พูดแล้วได้ที่จะขำเสียแทบแย่ แล้วเราก็ตั้งใจแล้วว่าถึงไม่ได้บายจะทำให้ดีที่สุด รู้สึกกลัวอย่างไรไม่รู้ กลัวจะแพ้ เล่นมา ตั้งหลายปีแล้วไม่เคยประสบความสำเร็จสักทีอย่างที่บอกว่าเมื่อไรหนา วันของเรา อยากนะ อยากได้มีโอกาสขึ้นไปรับเหรียญทองกับเขาบ้าง คงน้ำตาไหลเลย เราเจ็บมามากกับเทนนิส แต่ที่มากกว่าคือทำให้คนอื่นคือเสียใจและผิดหวัง หรือเราจะไม่มีวันเอาชนะเทนนิสได้ ไม่สิ..ต้องพยายาม ปีนี้รู้สึกใจนิ่งแต่จะนิ่งแล้วมีผลอะไรไหมไว้คอยดูกันไป ไม่หวังให้ผลประกบคู่ออกมาดี แต่ปฏิญาณว่าจะสู่จนถึงที่สุดโดยไมปริปากโทษสิ่งใดเลย จะยอมแลกทุกหยาดเหงื่อกับเหรียญเลย.....
อวยพรด้วยนะแล้วจะมาเล่าให้ฟัง รอ 20.44ก่อนจะไปอาบน้ำแล้วเดี๋ยวเน่า เอาละได้เวลาบาย